Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi

Öz

Edebiyat ile diğer sanat dalları arasında pek çok açıdan bir ilişki olduğu yadsınamaz gerçektir. Edebiyatımızda bazı topluluklar veya sanatçılar tarafından zaman zaman bu durumun sorgulandığı görül-müştür. Garip Hareketi’nin edebiyat ile müzik ve resmin tedahülüne karşı çıkması ya da Ahmet Haşim’in şiirin sözden çok musikiye yakın olduğu anlayışını savunması bunun güzel örneklerindendir. Bu çalışmada da plastik sanatlardan resim ile fonetik sanatlardan edebiyat arasında kurulan bir çeşit bağ üzerinde durulmuştur. Resim sanatına ait bir terim olan pentimentonun edebî metinlerdeki yansıması irdelenmiştir. Bu kapsamda ilk olarak pentimento teriminin ne olduğu ilgili literatürden yola çıkılarak açıklanmıştır. Ardından anılarını yazdığı kitabına başlık olarak pentimento terimini vererek her iki sanat dalının da bu sözcüğü gündemine almasında rol oynayan Lillian Hellman ve eserinden kısaca söz edilmiş-tir. Bundan sonra ise pentimento teriminin Türk edebiyatında yüklendiği anlamlar tartışmaya açılmıştır. İlk olarak İnci Aral’ın Yeni Yalan Zamanlar romanında kurmacanın postmodern dokusu içinde önemli bir anahtar sözcük olarak pentimentonun kullanımı ele alınmıştır. Son olarak son dönem Türk şiirinde dikkat çeken iki önemli şairin şiirleri, Seyhan Erzöçelik’in Pentimento adlı şiir kitabı ile Orhan Alkaya’nın Yenilgiler Tarihi Cilt 1 başlıklı şiir kitabında yer alan Pentimento şiiri üzerinde durulmuştur. Konuyla ilgili olarak ulaşılabilen kaynakların taranıp dokümanların ve eserlerin analizinden elde edilen sonuç açıklanmıştır.