This paper aims to show to what degree relativization
strategies in Turkish Sign Language (TİD) are influenced by discourse functions
of relative clauses, extending Kubus’ study (Kubus,
2016). In his
study, Kubus describes various relativization strategies (i.e. internally
headed, externally headed and free relatives) and identifies non-manual (i.e.
squint, brow raise or slight-headshake) and occasionally additional manual
relativizers (i.e. clause initial/final index (ix),
ayni ‘same’ or different
combinations of them). We outline possible reasons for the presence of these
competing relative markers and discuss whether the above-mentioned non-manuals
should be analyzed as prosodic/pragmatic or syntactic markers. We suggest that
the nature of relative clauses in TİD can best be understood at the level of
discourse.
Bu çalışma Türk
İşaret Dili’nde (TİD) ilgi tümceciklerinin söylem işlevlerinden ne derecede etkilendiklerini, Kubus’un
araştırmasını (Kubus, 2016) genişleterek göstermeyi amaçlamaktadır. Kubus,
analizinde TİD’de farklı ilgi tümcecikleri (içten başlı, dıştan başlı ve özgür
ilgi tümceciği) ve farklı el-dışı hareketleri (gözleri kısarak bakmak, kaş
kaldırma ve başın hafifçe sallanması) ile ayrıca, sık görülmese de, ele ait
ilgi tümceciği belirticileri (tümcecik başı/sonu index (ix),
ayni
ve bunların farklı şekillerde birleşimleri) olduğunu tespit etmektedir.
Çalışmamızda bu belirticilerin rekabet halinde olmalarının muhtemel sebepleri
sıralanıp yukarıda bahsi geçen el-dışı hareketlerinin bürünsel/edimbilimsel mi
yoksa sözdizimsel mi olduğu tartışılmakta ve TİD’deki ilgi tümceciklerinin
doğasının en iyi söylem düzeyinde anlaşılabileceği önerilmektedir.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | July 2, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 |
Bu eser
Dergi DOI:10.18492/dad