Öz
İşte okuyanı ya da dinleyeni ister istemez güldüren, en azından gülümseten bir küçük öykü. Ne var ki, Japon haykuları kadar yalın ve açık olmasına karşın, içimizde aynı zamanda belli belirsiz bir sıkıntı yarattığı da bir gerçek. Bira/ düşününce, özünde hiç de gülünç olmayan bir şeye: oldukça ağır bir bunalıma, dolayısıyla bir mutsuzluğa güldüğümüzü anlarız. Sık sık başa gelir böyle bunalımlar, örneğin Sartre'ın ünlü filozof kahramanı Roquentin, arada bir, arkasında kendinden gizli bir şeyler çevrildiğinden kuşkulanır, "Zaman zaman, yüreğim çarpa çarpa, birden geriye dönüyordum", diye yazar: "Arkamda ne oluyordu? Belki bu iş arkamda başlayacak, ben dönünce de iş işten geçmiş olacaktı" (Sartre 1996:112).
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 1999 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1999Dilbilim Araştırmaları 1999 |
Bu eser
Dergi DOI:10.18492/dad