Çeviri diye adlandırılan dillerarası iletişim biçiminin bir eğitim konusu olması,
ancak yüzyılımızda, özellikle de II. Dünya Savaşı sonrasında gerçekleşmiştir.
Geçmişi tarih öncesine uzanan bir etkinliğin sistemli eğitim evresine böylesine
geç varması, ilk anda şaşırtıcı gelebilir. Ancak bu durumu, belli bir gereksinim
yoğunlaşmasıyla, mantık düzeyinde açıklayabilmek olasıdır. Çünkü sistemli bir
eğitim uygulamasıyla çevirmen yetiştirme gereksinimi, türlü nedenlerle bir
iletişim patlamasının yaşanmaya başladığı bir evrede, kendi kendilerini yetiştirmiş
çevirmenlerin artık bu alandaki istemleri karşılayamamaları olgusundan
kaynaklanmaktadır.
Bölüm | Çeviri Eleştirisi Özel Bölümü |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 1993 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 1993Dilbilim Araştırmaları 1993 |
Bu eser
Dergi DOI:10.18492/dad