Yapım eklerinin sınıflandırılması Dağıtılmış Biçimbilim kuramında oldukça ilgi çekmiştir. Yapım eklerini kök ya da baş olarak tek bir sınıfta gören sınıflandırmaların yanında, son zamanlarda ortaya atılan bir görüş bu eklerin hem baş hem de kök olabileceğini savunmuştur. Söz konusu bu görüş İngilizce ve Felemenkçe dillerindeki örüntüleri açıklasa da başka dillerdeki yapım eklerinin örüntülerini açıklayıp açıklayamayacağı detaylı olarak incelenmemiştir. Bu sınıflandırmanın Türkçe diline uygulanabilirliğini incelemek için mevcut çalışma Türkçe yapım eklerini vurgu, esneklik, seçilme ve sıralama örüntüleri açısından incelemiştir. Sonuçlar ortaya koyulan sınıflandırmanın Türkçe dilindeki yapım eklerinin davranışlarını açıklamada yetersiz kaldığını göstermiştir.
The categorization of derivational affixes has received well-deserved attention in Distributed Morphology. In addition to single-categorization views that classify derivational affixes as either roots or heads, a recent proposal argues that such units can be both roots and heads. While this categorization has been shown to explain Dutch and English data, whether it applies to different languages has not been extensively investigated. In order to investigate the applicability of this recent proposal to the Turkish language, this study examined Turkish derivational suffixes in terms of their stress, flexibility, selection, and ordering patterns. The results showed that the proposal cannot account for the patterns of derivational suffixes in Turkish.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Dilsel Yapılar (Fonoloji, Morfoloji ve Sözdizimi dahil) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 2 Kasım 2023 |
Kabul Tarihi | 6 Mayıs 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024Cilt: 35 Sayı: 1 |
Bu eser
Dergi DOI:10.18492/dad