Abstract
Bu çalışmada Türklerin konumlan kendilerine eşit olmayan muhataplarıyla konuşurken yaptıkları düzeltme ve aynı fikirde olmadıklarını belirtme gibi tehdit/ mahcup edici (face-threatening) iletişiminde sözcüklerinin etkisini yumuşatmak için kullanmayı tercih ettikleri kibarlık imleri incelenmektedir. Edimbilimdc merkezi bir kavram ve edimsel edincinin (pragmatic competence) temel bir bölümü olan kibarlık üzerine kuramlar, insanların sosyokültürel olarak uygun iletişim stratejileri kullanarak sosyal ilişkileri nasıl kurduklarını, sürdürdüklerini ya da desteklediklerini açıklamaya çalışır. Kibarlık üzerine yapılan çalışmalar, kibarlığın iletişimdeki işlevlerinin, dilsel imlerinin araştırılmasını ve bu kavramın evrenselliğinin sınanmasını içerir. Karşılıklı iletişim içindeki insanların bir diğerinin 'itibar gereksiniminin' (face), yani olumlu bir benlik-imgesi (self-image) yansıtma gereksinimlerine ve başkaları tarafından onaylanma arzularına nasıl uyduklarını açıklamak için değişik kibarlık kuramları öne sürülmüştür. Lakoff (1977) ve sonra Leech (1983) Grice'ın maksimlerine benzer bir dizi kibarlık maksimi önermişlerdir;
(Lakoff un 'Dayatma/uzak dur' ya da Leech'in 'Diğer kişiye maliyeti enaza indir. Diğer kişi için kan ençoklaştır' (bkz. Fasold 1990:159).
Keywords
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | January 1, 1997 |
| Published in Issue | Year 1997Dilbilim Araştırmaları 1997 |
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 (CC BY-NC-ND) International License.
Journal DOI: 10.18492/dad