Yıl 1996,
Dilbilim Araştırmaları 1996, 136 - 148, 01.01.1996
Öz
Eski Türkçenin kesin şimdiki zamanı [pragnantes Prâsens]1 göstermeye yarayan bir eke sahip olmadığını, geniş zaman eklerinin bu işlevi de üzerlerine aldığını biliyoruz. Türk dilleri tarihi gelişmeleri esnasında önceleri sadece kesin şimdiki zamanı belirten daha sonra kullanım sahaları genişleyerek, sık sık, geniş zaman eklerinin öteki işlevlerini de üstlenebilen şimdiki zaman ekleri geliştirmişler, başka bir deyişle şimdiki zaman ekini yenilemişlerdir.
Anahtar Kelimeler
Toplam 0 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 1996 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1996Dilbilim Araştırmaları 1996 |
Bu eser
Dergi DOI:10.18492/dad